Niewiele wiem jak ty zapewne: idziemy razem patrząc czujnie: ty na gwiaździstym, prostym niebie szukasz płomienia i mnie w łunie, ja odwrócony serce pełne miłości smutnej niosę jak żołnierz mogiłę pod swym hełmem niesie przez czas. Tadeusz Gajcy (1922-1944)