Wiara towarzyszyła ludziom przez stulecia, była ostoją w trudnych chwilach, dlatego od niepamiętnych czasów wznoszono budowle na chwałę bożą. Wielokrotnieprzekształcane, ozdabiane w duchu epoki, poddawane przeróbkom służyły ludziom przez wieki, czasem wykorzystywane jako ośrodki nauki i kultury, czasem jako warowne twierdze wczasie wojen, ale najczęściej jako miejsca wyciszenia i modlitwy. Wynikało to z pełnego zaufania i oddania Bogu. Świętych uważano za osoby bliskie, nie było niczym osobliwym, gdy figurę św.IzydoraOracza chłopi wystawiali na deszcz, według zasady: nie zadbał o pogodę wżniwa, niech moknie.Dzięki trwałym świadectwom historii, jakimi są budowle sakralne, można zrozumieć, co w danych czasach było dla ludzi najważniejsze, jakie były ich potrzeby istatus materialny. Każda epoka wywarła piętno na sztuce budowlanej, dzięki czemu nawet powielu wiekach można badać styl życia, porównywać zdobycze nauki itechniki, a także analizować lokalne różnice wkształtowaniu się myśliarchitektonicznej.W ciągu trzech stuleci w samej tylko Francji zbudowano osiemdziesiąt katedr, pięćset wielkich kościołów i tysiące świątyń parafialnych. Wchrześcijańskich krajach Zachodu jeden kościół przypadał średnio na dwustu mieszkańców. Bywało, że sacrum przenikało się zprofanum- kościół był nie tylko miejscem modlitw, ale także publicznych spotkań, omawiania sojuszy wojskowych, prowadzenia handlu lub odbywania sejmików szlacheckich.
 (595 x 130 px) (1).png)
